تفاوت‌های جنسیتی طرحواره‌های ناسازگار اولیه در پیش بینی طلاق عاطفی زوجین

توجه به روابط زناشویی به عنوان اساسی‌ترین کارکرد خانواده از اهیمت بالایی برخوردار است. تلاش در جهت شناسایی عوامل موثرتر در بهبود روابط زناشویی می‌تواند به بهبود مداخلات روان-شناختی در این زمینه کمک کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه جنسیتی طرحواره‌های ناسازگار اولیه در پیش بینی طلاق عاطفی زوجین بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه اماری کلیه زوجین 25 تا40 ساله شهر رفسنجان بودند. حجم نمونه 205 زوج بود که بصورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده‌ها پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (2008) و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (1988) بودند. جهت تحلیل داده‏ها از رگرسیون با روش گام به گام استفاده گردید. نتایج نشان داد که در نمونه زنان حوزه‌های طرحواره‌ای بریدگی، دیگرجهت مندی و عملکرد مختل و در نمونه مردان طرحواره‌های حوزه بریدگی، گوش بزنگی و محدودیت مختل به ترتیب بیشترین توان پیش بینی در طلاق عاطفی را داشته‌اند. براساس نتایج بدست آمده می‌توان گفت در مداخلات زناشویی بهتر است ضمن بهبود طرحوار های بریدگی در زوجین؛ در زنان تاکید روی طرحواره‌های دیگرجهت مندی و عملکرد مختل و در مردان تاکید رو طرح‌واره‌های گوش بزنگی و محدودیت مختل باشد.